Poetical License
(c)image: M HKA
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ
Αυτή η ενότητα-έννοια προέκυψε από ένα έργο του Σαρένκο, σε παραλληλισμό με τον Πάουλ Ντε Βρε και τον Κωστή (Τριανταφύλλου), σε έναν στοχασμό πάνω στην οπτική ποίηση.
Ποιητική ονομάζουμε την άδεια να καταρρίπτουμε, να επεκτείνουμε ή να αγνοούμε τους κανόνες που διέπουν τη διαδικασία της δημιουργίας. Ο όρος αναφέρεται κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά, στη λογοτεχνία. Η ποιητική άδεια είναι η βασική προϋπόθεση κάθε καλλιτεχνικής εξέλιξης, εκείνη που επιτρέπει στον καλλιτέχνη να απελευθερωθεί από τους περιορισμούς και να εισάγει καινούρια παραδείγματα. Για τους συγγραφείς που συνέθεταν poesia visiva [οπτική ποίηση], η ποιητική άδεια πρόσφερε ένα όχημα για να μπολιάσουν τον γραπτό λόγο με την εικόνα, καθώς και για να αναπτύξουν μια νέα γραμματική, που επέτρεπε τη χρησιμοποίηση σημείων (με τη σημασιολογική έννοια) διαφορετικών προελεύσεων. Η ποιητική άδεια ως χειρονομία και σύμβολο απεριόριστης καλλιτεχνικής ελευθερίας έγινε εργαλείο πολιτικοποίησης.
Το πνεύμα του εμβληματικού έργου Poetical License [Ποιητική αδεία] (1969), του Σαρένκο, βρίσκεται εν αφθονία και στα έργα των υπόλοιπων αυτών ποιητών: στην εμπλοκή του Ντε Βρε με την επανάσταση και την ανάγκη η τελευταία να παραμείνει σε αέναη κίνηση, στην ανησυχία του καλλιτέχνη για την αυξανόμενη δυσπιστία των πολιτών απέναντι στη δημοκρατία και στα παιχνίδια εξουσίας των πολιτικών, καθώς και στην καταγγελία του εντυπωσιασμού που χρησιμοποιείται από τα μέσα ενημέρωσης για να αλλοιώσουν τα γεγονότα και να χειραγωγήσουν τα συναισθήματα· καθώς και στο έργο του Κωστή (Τριανταφύλλου), όπου οι άνθρωποι γίνονται μια εκφραστική μάζα, και η λέξη μετατρέπεται σε έντονα σωματοποιημένη σιωπή.